ในวันที่ฉันต้องเจอปัญหามากมาย
ในวันที่มองทางไหนก็ไม่เห็นใคร
ในวันที่ฉันนั้นแทบจะไร้เรี่ยวแรง
มีใครบ้างไหมที่จะมากอดฉันไว้
คิดถึงในตอนที่ฉันหน่ะเป็นแค่เด็ก
เจ็บมากแค่ไหน ก็ร้องแบบไม่ต้องอาย
แต่ตอนนี้ฉันมันทำแบบนั้นไม่ได้
อ่อนแออย่างนี้จะมีใครมาเข้าใจ
แค่อยากนอนหลับตาไม่ต้องตื่น
ไม่อยากทำเป็นฝืนว่าแข็งแรง
ที่ทำเป็นเก่งที่จริงก็เป็นได้เพียงไอ้คนขี้แพ้
แค่อยากที่จะร้องไห้กับใครสักคน
ไม่มีใครถามว่าฉันโอเคหรือเปล่า
ต้องทนเจ็บช้ำมากมายกี่ร้อยเรื่องราว
วันนี้ที่ฉันนั้นมันยังหายใจอยู่
ไม่มีใครรู้จะทนได้นานแค่ไหน
ที่เห็นว่าฉันหนะยิ้มให้เธอทุกวัน
ข้างในของฉัน มันแทบไม่ไหวแล้วเธอ
น้ำตาของฉันที่พยายามจะเก็บ
ในวันนี้มันเจ็บจนแทบจะตาย
แค่อยากนอนหลับตาไม่ต้องตื่น
ไม่อยากทำเป็นฝืนว่าแข็งแรง
ที่ทำเป็นเก่งที่จริงก็เป็นได้เพียงไอ้คนขี้แพ้
แค่อยากที่จะร้องไห้กับใครสักคน
เพราะตอนนี้ฉันอ่อนแอ แล้วก็ท้อแท้ชะมัด
แต่ฉันแค่ทำเป็นเก่งและทำเป็นแอ็คไปงั้น
บางทีปัญหาเข้ามาติดๆ กันแยะไปนะ
อยากพูดกับใครสักคนแต่ไม่มีอารมณ์แม้จะทัก
ไม่อยากจะแคร์ ไม่อยากจะแนะใครละ
อะไรจะเกิดก็เกิด ช่างแม่งเหอะแล้วไงวะ
ทำไม ทำไม ทำไมจะต้องไป Sad ไรนัก
มันเบื่อแบบแทบไม่ไหวจนอยากยอมแพ้ไปซะ
แค่อยากนอนหลับตาไม่ต้องตื่น
ไม่อยากทำเป็นฝืนว่าแข็งแรง
ที่ทำเป็นเก่งที่จริงก็เป็นได้เพียงไอ้คนขี้แพ้
แค่อยากที่จะร้องไห้กับใครสักคน
แค่อยากนอนหลับตาไม่ต้องตื่น
ไม่อยากทำเป็นฝืนว่าแข็งแรง
ที่ทำเป็นเก่งที่จริงก็เป็นได้เพียงไอ้คนขี้แพ้
แค่อยากที่จะร้องไห้กับใครสักคน